جهان را رسم و ایین تازه گشته است

به خبر زیر نگاه کنید

http://www.isna.ir/Main/NewsView.aspx?ID=News-832871&Lang=P

جالب است نه ؟ گاه گداری می ترسم از دیدن چیزهایی که در اطرافم می گذرد. رسم زمانه ای که در انیم به گونه ای است که من چندان درکی از آن ندارم . همه چیز انگار غریبه است و جالب اینکه گاه گاهی به یاد میاورم من هم عضوی از همین دوران و زمانه ام.

 

انگار همه ما عادت کرده ایم زیر چتر خود فریبی و دیگر فریبی نفس بکشیم و اینقدر این موضوع عادی است که در برابر موج آن واکسینه شده ایم.

 

نه اینکه این رویداد بالا مرا ناراحت کرده باشد اما این کوچکترین نمونه از تمام ان چیزی است که دارد اتفاق می افتد. لطفا کسی به من بگوید معنی این جمله چیست که با خرید تلسکوپ ۲۴ اینچی استان زنجان قطب نجوم آماتوری ایران خواهد شد؟

 

مگر نجوم اماتوری تعریف مشخصی ندارد؟ مگر آنهایی که در دنیا به این کار به عنوان یک تفریح مشغولند و آن را فعالیتی جنبی و سودبخش یافته اند حتی لحظه ای هم به این موضوع فکر کرده اند که فلان ایالت یا کشور قطب نجوم اماتوری شود؟ اصلا این کلمه یعنی چه؟ چرا باید به هرچیز بی ربط و باربطی رنگ افتخار  ملی و منطقه ای و کشف نوین بزنیم؟

 

من بقیه را نمی دانم اما یادم می آید زمانی که وارد نجوم شدم تنها چیزی که مرا مجذوب ساخت زیبایی این دنیا بود و من هنوز تلسکوپ بزرگ ندارم و تلسکوپ مورد استفاده ام یک ۷ سانت قدیمی چینی است و از دیدن آسمان لذت می برم.

 

زمانی که تصمیم گرفتم به جمع دوستانی بپردازم که نجوم را ترویج می کنند فکر می کردم این زیباییهای مجذوب کننده آسمان شب که بدون هیچ مرزی بر سر همه ما یکسان می تابد و فهمیدن ابعاد دنیایی که در آن زندگی می کنیم جهان بهتری می سازد. جهانی که مردم به چیزهای بی ارزش کمتر بها خواهند داد و به یاد می آورند کجا زندگی می کنند شاید کم کم مرزهای خیالی از بین بروند و ما شهروندان سیاره خود شویم .

 

اما می دانید اگر خواستید هدفی واقعیت نیابد یکی از بهترین راهها آن است که وسایلی که به تحقق آن هدف کمک می کند را به لجن بکشید و چه جالب که در نجوم آماتوری ما در این چند سال در کنار تمام کارهای خوبی که انجام شده چنین رفتارهایی را می بینیم.

 

من به همه احترام می گذارم اما نظر شخصیم (اگر اعتباری داشته باشد) این است که چنین حرفها و کارهایی که که نمونه ان را در این خبر می بینید نه رابطه ای با نجوم دارد نه فعالیت آماتوری و نه اهدافی که ما داشتیم و داریم.

 

آقای استاندار از شما می پرسم شده شبی را به همراه جمع غیر رسمی به رصد بروید و در کنار کسانی که نجوم آماتوری را با عشق کار می کنند ببینید آنها از چه حرف می زنند و بعد قول خرید تلسکوپ ۲۴ اینچی را بدهید که اگر امکانی دولتی باشد به درد هیچ کس نخواهد بود.

 

شما می دانید در استان شما گروهی از بهترین منجمان خرفه ای و آماتور ایران سالها است که مشکلات جدی تری دارند که اگر پای حرفشان بشینید می توانید تصمیم درست تری بگیرید؟

 

من به تمایل شما برای گسترش علم احترام می گذارم اما این راهش نیست . می دانید در شهر شما آقای قمری نژاد سالها پیش از انکه افتخار آفرین نوجوان امروز شما به دنیا بیاید ماشینش را می فروخت تا بتواند بدون سرو صدا تلسکوپی را بخرد و توان عکاسی خود را در اجرام عمق آسمان افزایش دهد و لذت می برد؟

 

حمایت خوب است اما منابع ما محدود همه این را می دانیم در کنار شما مشاوران امینی حضور دارند که می توانند بگویند نیاز علمی جوانان ما چیست. المپیاد نجوم خیلی خوب است اما می دانید هدفش چیست؟ هدفش آشنایی علاقمندان نجوم در جهان و در سطح دانش اموزی با همدیگر است تا دوستیهایشان افزایش یابد.  بنابراین اجازه نمی دهند هنگام دریافت مدال پرچم کشور را با خود بالای صحنه ببرند و به همین دلیل تیم برنده اعلام نیم شود و این محاسبات تیم اول و دوم و سوم همه حاصل جمع و تفریقهای خودمان است.

 

باور کنید چنین حمایتهای تبلیغی ما را به تنها جایی که می رساند همان مقصدی است که با بزرگ کردن بعضی اختراعات احمقانه رسیدیم . زمانی که خالق شتر گاو پلنگی که مدعی بود هواپیمایی اختراع کرده که ترکیب کشتی، بالن و هواپیما است و از نمایشگا بی اعتباری مدا بی ارزشی گرفته بود را آن قدر بزرگ کردیم یا برندگان جشنواره ای در ژنو را آن قدر بالا بردیم که اگر کسی نمی دانست فکر می کرد ما مبتکر ترین قوم جهانیم می دانید نتیجه اش چه شد؟

 

اینکه تعداد اختراعات ما در هر روز به بیش از ۵۰ مورد رسید و در یک سال از کل اختراعاتی که شرکتی به عظمت سامسونگ با بودجه حدود هر سال ۵ میلیارد دلار امریکا در کل تاریخ فعالیتش داشته بالتر رفت و می دانید نتیجه اش چه شد؟ اختراع لواشک گوجه فرنگی و بیل (اینها شوخی نیست در فهرست ثبت اختراعات ما وجود دارد)

 

بیایید علم را بفهمیم ، علم حرفه ای را درک کنیم ،علم اماتوری را نیز بفهمیم و با مشورت کسانی دست به حمایت بزنیم که راه و چاه را می شناسند و بودجه خود را بی خود تلف نکنیم.

 

نجوم اماتوری مجموعه فرمولهای نیست که مساله ای را برای شما حل کند درکی بالاتر است تا بتوانید با بخشی از طبیعت آشتی کنید و از ان لذت ببرید. ک.هنوردی ارامی است در تپه ها ی سرسبز و کوهستانهای مفرح تا به ما شادابی لازم زندگی را بدهد نه صعودی سخت که اگر ان باشد اگرچه بسیار خوب است اما باید آن را با اصول خود آموخت و درست به کار برد.

 

ما در خطریم تمام هویت ما تمام تاری ما و تمام داشته های ما در خطر است و ما خود کمر به نابودی آنها بسته ایم. ای کاش هر کدام از ما جایگاه خود را به درستی می شناخت.

تهران هم خواهد لرزید!

 

این مطلب را مدتی پیش و پس از زلزله شبه قاره هند در جام جم نوشتم اما نمی دانم چرا وقتی بی تفاوتی همه را در قبال خطری تا این حد نزدیک می بینیم دلم می خواهد فریاد بزنم برای همین دوباره آن مطلب را می نویسم شاید کسی بترسد

 

 

 

باز هم زمین لرزید. چندی پیش در همسایگی ما و در شبه قاره هند، هزاران نفر زلزله مهیبی را به مدت ۲ دقیقه تجربه کردند و چندین هزار کشته و مجروح و بی خانمان از این حادثه به یادگار ماند. بسیاری از ما با دیدن صحنه غمبار پاکستان و هند و افغانستان و بویژه منطقه کشمیر، زمستان ۲سال پیش را به یاد آوردیم؛ شب آرامی را که آوار فاجعه فروریخت و هزاران هموطن بیگناهمان زیر سنگ و آجر و آهن ساختمان های امنشان برای همیشه به خواب رفتند. ارگ کهن بم ، کهن ترین سازه خشت و گلی جهان با چندهزار سال سابقه یکشبه فروریخت تا ثابت شود اگر محلی حتی هزاران سال از گزندی در امان ماند، بیمه نیست. بم لرزید و فروریخت و ما داغدار و نگران از این نظر که آخرین بار نخواهد بود؛ اما به نظر می رسد فراموشی در ذات انسان است و بسیار سریع بر او اثر می کند و چه زود فراموش کردیم که آنچه در بم اتفاق افتاد، در برابر آنچه مقدر است در تهران رخ دهد، هیچ نبود؛ حتی فاجعه سونامی جنوب شرق آسیا و زلزله شبه قاره بیخ گوش ما هم گویا قرار نیست بیدارمان کند. بیایید بم را با تهران مقایسه کنیم. بم آسمانخراشی نداشت، کوچه های تنگ و ساختمان های قدکشیده بر بلندای تراکم نداشت، مترو نداشت، اطرافش سدی نبود که راه بر آب شهر ببندد. بیش از ۷میلیون جمعیت نداشت. حتی سیستم گازرسانی نداشت که شعله های آتش زبانه بکشد و بم آنقدر بزرگ نشده بود که ابعادش از شهر به کشورهای کوچک تبدیل شود و ترافیکی چون تهران نداشت و پلهایی که همواره سیلی از ماشین ها بر آن سرگردانند. اگر بم لرزید، تهران بود که مرکزیت سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و تجاری در آن باشد. اگر بم لرزید، کشورهای دیگر می دانستند چگونه با پایتخت تماس بگیرند و کمکها را به مهرآباد ارسال کنند تا به بم رود؛ اما اگر تهران بلرزد… ما به استقبال حادثه نمی رویم و همه شب دعا می کنیم این اتفاق نیفتد؛ اما قوانین علمی به زبان دیگری با ما سخن می گویند. قوانین و مشاهدات علمی به ما می گویند تهران بر کمربند زلزله قرار گرفته است. قوانین علمی به ما می گویند ۲گسل اصلی از شمال و جنوب تهران عبور کرده که اگر هر یک فعال شود – که خدا کند هیچ گاه نشود – زلزله ای تا قدرت ۷ریشتر برای ما به ارمغان خواهد آورد. قوانین علمی به ما می گویند بر اثر فعالیت گسل شمال ، احتمال بالایی برای ریزش کوه وجود دارد. قوانین علمی می گویند اگر تهران بلرزد، سیل و آتش سوزی تنها ۲اثر بعدی آن خواهند بود. قوانین مهندسی ترافیک به ما می گویند اگر تهران بلرزد، هیچ راه داخل شهری سالمی برای امدادرسانی باقی نخواهد ماند و… و شاید در یک کلام ، به گفته یکی از محققان مرکز لرزه نگاری امریکا (USGS)، اگر تهران بلرزد، بزرگترین فاجعه مرگبار سیاره زمین از زمان انقراض نسل دایناسورها تا حال به وقوع خواهد پیوست. کشته ها از جنگ جهانی بیشتر خواهند بود و زخمی ها و بی خانمان ها بسیار بیشتر، اقتصاد کشور سقوط می کند، مرکزیت سیاسی آن از هم می پاشد و در یک کلام شهر ویران می شود، بیماری های غیرقابل مهار جاری می شوند و… متاسفانه همین قوانین علمی به ما می گویند، فرصت زیادی نداریم. برمبنای آمارهای موجود، از زمانی که به طور میانگین ، زمین در تهران می بایست می لرزید، مدتها گذشته و هنوز این اژدهای خفته بیدار نشده است. اگر تقدیر ما را روی ارابه ای نامطمئن از زمین مستقر کرده است ، به تدبیر اما می توان فاجعه را مهار کرد و یک لحظه فراموشی و غفلت در این میانه فاجعه می آفریند. برای نجات تهران ، هر لحظه که از دست می رود، جبران ناپذیر است. شهر کوچک بم هنوز ساخته نشده است. فکر می کنید چند سال یا چند دهه یا چند قرن طول می کشد تا تهران ویران از زلزله ساخته شود؟!


 

جایزه ای به پاس ترویج علم

نجوم: سرای اهل قلم ، جایزه ویژه ای را به مناسبت ۱۵ سال ترویج علم نجوم، به ماهنامه نجوم تقدیم کرد

۱۵ سال پیش گروهی از علاقمندان دانش نجوم گرد هم امدند تا راهی نو را در عرصه ترویج و گسترش دانش نجوم آغاز کنند. از همان نخستین شماره ای که «نجوم» با مدیریت مسولی دکتر رضا منصوری و سردبیری توفیق حیدرزاده و از سوی شرکت زروان منتشر شد همگان می دانستند راهی سخت پیش رو است و شاید کمتر کسی گمان می برد نجوم ۱ ساله شود.
اینک نجوم ۱۵ سال سخت و شیرین را پشت سر گذاشته است و سعی کرده است افق های جدیدی را در ترویج علم ترسیم کند. تربیت و علاقمند ساختن نسل جدیدی از اخترشناسان آماتور، برقراری ارتباط های فرهنگی و علمی بین المللی ، تعریف فعالیتهای جدیدی در عرصه نجوم چون معرفی و اجرای اولین ماراتن مسیه ایران، کارگاهها و سخنرانیهای تخصصی، سینما فضا و همچنین تلاش برای خبر رسانی صحیح از طریق وب سایت نجوم ، گوشه ای از فعالیتهای این ماهنامه علمی است.
سرای اهل قلم با نگرشی به فعالیتهای ۱۵ سال خدمت رسانی علمی به جامعه تصمیم گرفته است جایزه ای را به همین مناسبت به نجوم تقدیم دارد. این جایزه ۵ شنبه این هفته از در مراسم این سرا از سوی دکتر علی اکبر ولایتی به نجوم اهدا خواهد شد.
نجوم راه طولانی را پشت سر گذاشته است اما هنوز به افق های دور دست تری چشم دارد.

بازگشت به زمین

ازگشت به زمین

ایرانیان ساعت ۴:۴۳ بامداد جمعه ۷ مهر ۱۳۸۵ را هیچگاه از یاد نخواهند برد. در این ساعت فضا پیمای سایوز TMA-8 با سه سرنشین خود به آرامی در شمال قزاقستان فرود آمد. انوشه انصاری به همراه دو فضانورد روس و آمریکایی که ۶ ماه گذشته را در ایستگاه بین المللی فضایی سپری کرده بودند پیش از نیمه شب از دوستان خود میشا تورین و مایکل لوپز آلگریا و فضانورد آژانس فضایی اروپا که باید ۶ ماه آینده را در فضا سپری کنند خداحافظی کردند. میشا تورین در این مراسم گفت ما همه از فرهنگهای گوناگون، با طرز فکر مختلف و با ملیتهای گوناگون اینجا جمع شده ایم و با هم کار و زندگی می کنیم و وجودمان به دیگری بسته است پس ای کاش انگونه که انوشه می گوید در زمین هم همین الگو را دنبال کنیم. وی سپس نشان ماموریت خود به همراه عروسک خرس کوچکی که در هنگام پرتاب مقابل سفینه آویزان کرده بود به پاس تلاشهای انوشه انصاری در گسترش درک انسان از زندگی در فضا به او اهدا کرد. انوشه انصاری اینک ثابت کرده بود که یک توریست نیست. مجموعه ای از آزمون های پزشکی، تهیه مستند ، ارتباطهای رادیویی ترویجی و نوشتن وبلاگی که بیش از ۱۰ میلیون نفر را مستقیما با جزییات زندگی در فضا آشنا کرده است کاری فراتر از حتی یک ماموریت ۱۰ روزه تعریف شده بود که انوشه با سربلندی آن را به اتمام رساند. انوشه پیش از پرواز اعتقاداتش را در سه جمله بیان کرده بود تجسم کن، الهام بخش و دگرگون کن ! او اینک همه این کارها را انجام داده است. زندگی پیگیر او و تلاش های شبانه روزیش برای تحقق رویاهایش اینک الهام بخش بسیاری از مردم جهان شده است. او بنا بر اذعان سازمان های فضایی رسمی توانسته است به تغییر دید مردم جهان نسبت به زندگی و اهمیت تحقیقات فضایی کمک کند و در صدر پیشرفتهای فضایی غیر دولتی جهان قرار گیرد. انوشه بدون احساس نیاز به برجسته کردن فعالیتهایی که برای دگرگون کردن زندگی مردم جهان در بنیادهایی نظیر آشوکا انجام می دهد و بدون توجه به سخن برخی یاوه گویانی که چون نمی توانند افق دورتری ببینند همه فعالیتهای او را متکبرانه یکجا زیر سوال می برند به رویای خود جامه عمل پوشاند و از طریق آن هدف بزرگتر خود را در تلاش برای درک بهتر از جهانی که در ان زندگی می کنیم و دیدن زیبایی زمین بدون مرز را محقق ساخت و به همین دلیل است که نام انوشه انصاری و خانواده او برای همیشه در دل کتاب تاریخ پیشگامان فضا ثبت خواهد شد و این افتخاری برای ایرانیان است که او از این آب و خاک است ( که حتی در غیر این صورت هم باز چیزی از اهمیت سفر او برای ما کم نمی شد ) زمانی که تحت فشارهای گوناگون اعلام شد پرچم ایران از بازوی او حذف خواهد شد بار دیگر برخی که موجودیت خود را در نقد دیگران می دانند بر او تاختند اما او بدون انکه مجبور باشد بر زنجیره قوی که او را با وطنش و فرهنگش متصل نموده است تاکید کرد و در ویدیو هایی که از فضا به زمین فرستاد پرچم ایران را نه بر بازو که بر تمام لباس خود حک کرد تا نشان دهد برای رسیدن به هر هدفی باید تلاش کرد.

ساعت ۱:۱۵ بامداد جمعه او به همراه ۲ فضا نورد همراهش سوار بر سایوز از ایستگاه بین المللی فضایی جدا شدند تا راه سخت تا زمین را در پیش گیرند با این امید که بتواند دوباره نه تنها خود به ایستگاه باز گردد بلکه بتواند کمک کند تا مردم بیشتری این تجربه ممتاز را درک کنند.

همیشه فرود سفاین سرنشین دار دلهره آور است به خصوص اینکه سایوز با سرعتی سرسام آور در حالیکه همانند گلوله ای از آتش گداخته شده باید وارد جو شود و اندکی خطا می تواند فاجعه ای به همراه داشته باشد. ساعت ۴:۲۵ گروه نجات در شمال قزاقستان اعلام کرد سایوز را همچون شهاب درخشانی در آسمان می بیند در همان حال مایکل لوپز آلگریا از عرشه ایستگاه خبر داد توانسته است ورود سایوز را چون شهابسنگی درخشان و سوزان در ورود به جو زمین ببینید. در حالیمه دمای بیرون فضا پیما تا حد غیر قابل باوری افزایش یافته بود سرنشیانان آن فشار وحشتناک ورود را تحمل می کردند. سرانجام ساعت ۴:۳۴ چترهای نجات در ۲ مرحله باز شدند تا سرعت فرود را کم کنند و اندکی بعد موتورهای کوچکی برای چند ثانیه روشن شد تا سرعت را برای نشستن بر زمین کاهش دهد. ساعت ۴:۴۳ دقیقه سرانجام سایوز به زمین نشست و گروه امداد خود را سریعا به محل رساند. بررسی شرایط تا ساعت ۵:۱۵ ادامه یافت تا اینکه سرانجام در کپسول سایوز کنار زده شد و ۳ فضا نورد از درون آن بیرون کشیده شدند. و بلافاصله برروی صندلیهای کوچکی قرار گرفتند که به انها اجازه می داد تا خود را با شرایط جاذبه زمین تطبیق دهند.یک دسته گل بزرگ ،یک سیب و یک قهوه که در سرمای صبحگاهی قزاقستان به فضا نوردان داده شد انها را به شرایط طبیعی برگرداند اما برای انوشه سورپرایز بزرگتر حضور حمید ، همسرش در کنار کپسول بود مقاقمات اجازه داده بودند حمید نیز به جمع استقبال کنندگان برود تا انوشه در بدو ورود با چهره ای آشنا روبرو شود .

بعد از چند دقیقه تیم پزشکی فضا نوردان را به قرنطینه کوتاه مدتی برد تا آزمون های اولیه پزشکی صورت گیرد و بلافاصله بعد از آن استقبالی رسمی در قزاقستان که با هدیه دادن یک لباس قزاقی همراه بود پی درآمد استقبال بزرگتردر مسکو بود.

اینک سفر ۱۱ روزه انوشه انصاری به پایان رسیده است اما همانگونه که خود گفت این آغاز راه است. او که تا پیش از این به دلیل طرح هایش نام خود را در زمره پیشگامان صنایع فضایی غیر دولتی قرار داده با نشان دادن مهارتهای خود در این سفر با جلب اعتماد مراجع رسمی فضایی با قدرت بیشتری به جلو خواهد رفت. از هم اکنون طرح جایزه ایکس – برای سفر به مدار ،ماه و مریخ در دستور قرار دارد و طرح بندگاههای فضایی و سفینه های زیر مداری خصوصی توسط انوشه و خانواده اش پیشبرده می شود.

تاریخ بار دیگر در یکی از فرازهای مهم خود نام یکی از ایرانیان را بر تارک خود ثبت کرد.نه فقط به این دلیل که نخستین فضا گرد زن، نخستین ایرانی عازم فضا و نخستین بانوی مسلمان عازم مدار زمین بود که  انوشه کاری کرد که هیچ توریست فضایی نکرده بود برخلاف عقیده برخی، او این موفقیت را نه به راحتی که در محیط سرشار از رقابت غرب به دست اورد و ثابت کرد می شود حتی در میان غولها رشد کرد. اینک نوبت دیگران است که رویای بزرگ خود را تجسم کنند و با عمل خود الهام بخش دیگران و دگرگون کننده جهانی باشند که درآن زندیگ می کنیم . اما فراتز از همه دست آوردهای علمی انوشه شاید بتوان این نگاه را قرار داد «از اینجا هیچ مرزی و هیچ خشونت و بدی را نمی توان روی زمین دید ،همه چیز در این سیاره آبی زیبا و زنده به نظر می رسد ای کاش همه این منظره را می دیدند و در حفظ این زیبایی میکوشیدند.»

ستون جام جم – ۱۰

بانوی ایرانی در پایان ۱۱ روز فضانوردی

 

 

 

روی عرشه ایستگاه بین المللی فضایی و در حالی که زیر پای ۶ ساکن این ایستگاه سیاره مادری بدون هیچ نشانه ای از خشونت ها و درگیری ها به آهستگی در حال گذر است ، مراسم کوچکی در حال برگزاری است.

 

چهارشنبه عصر ، فضانوردان قدیمی ایستگاه ، رسما این بزرگترین سازه دست بشر را به گروه بعدی که همراه انوشه انصاری عازم ایستگاه شده بودند تحویل دادند. یکی از این فضانوردان ، در توصیه ای به مایکل لویز درباره اقامت ۶ ماهه او گفت اگر می خواهی موفق شوی ، سعی کن سخت نگیری و با شرایط این بالا کنار بیایی.

دو فضانورد خدمه ۱۳ که ۶ ماه زندگی دشوار را در فضا سپری کرده اند، نیمه شب فردا به همراه انوشه انصاری با فضاپیمای سایوز TMA-8 به زمین بازخواهند گشت.

بامداد جمعه عملیات ویژه فرود آغاز خواهد شد و پس از بسته شدن دریچه های حافظ میان سایوز و ایستگاه این فضاپیما جدا خواهد شد تا راه خود را به سوی زمین در پیش گیرد ؛ سفری که هنگام رفت حدود ۴۸ساعت به طول انجامیده بود ، ظرف کمتر از ۲٫۵ ساعت به پایان خواهد رسید. یکی از دشوارترین مراحل این سفر ، ورود به جو زمین خواهد بود. زمانی که کپسول با لایه فشرده جو زمین برخورد خواهد کرد و همچون گلوله ای آتشین با دمای فوق العاده بالا وارد جو زمین خواهد شد و در پایان این سفر دشوار با باز شدن چترهای نجات مراحل فرود ادامه پیدا خواهد تا این که نخستین فضانورد ایرانی دوباره قدم بر خاک سیاره مادری بگذارد. امروز و امشب در حالی که همه مردم دعا خواهند کرد تا فرود سایوز و انوشه با سلامت صورت گیرد اما بامداد جمعه انوشه سربلند قدم از کپسول سایوز خود به بیرون خواهد گذاشت.

او نه تنها ثابت کرد شایستگی این سفر را داشت ، بلکه نظر مراجع فضایی را به خود جلب کرده است.

روز گذشته مراجع خبری فضایی چون سایت Spaceref ، Spaceflightnow و CBS گزارش های ویژه ای را به حضور انوشه انصاری در فضا و دستاوردهای آن اختصاص دادند. سفری که به گفته مقامات رسمی باعث شده است توجه و علاقه مردم و آشنایی آنها با واقعیات زندگی در فضا بسیار گسترش پیدا کند. انوشه انصاری در یکی از مطالب وبلاگش درباره مناظری که از فراسوی زمین می بیند توضیح داده است.

وی نوشته است در کنار آزمون های علمی که انجام می دهد یکی از بهترین لحظات او تماشای زمین از پنجره های ایستگاه فضایی است ؛ جایی که می تواند زمین را در دل آسمان ببیند و عوارض سطحی برجسته زمین را روی آن تشخیص دهد جایی که هیچ مرزی جز مرز آبها و خشکی ها قابل رویت نیست و هیچ چیز نمی تواند محدودیتی را به وجود آورد و چیزی از زشتی های زمین نمی توان دید. یکی دیگر از مناظری که انوشه را مجذوب خود کرده ، تماشای طوفان ها و رعد و برقهایی است که از فضا شبیه یک بازی بزرگ نور دیده می شود اما فراسوی همه اینها ، انوشه انصاری که خود علاوه بر مدارکش در حوزه IT ، کارشناس ارشد اخترشناسی است ، مجذوب تماشای ستارگان آسمان و زیبایی راه کهکشان از فراسوی جو زمین شده است.

گزارش او از رصد ستارگان و راه شیری یکی از معدود گزارش های دقیقی است که در این باره منتشر شده است.

امشب انوشه پس از آن که در پایان راهی طولانی رویای خود را محقق دیده ، با ایستگاه فضایی خداحافظی خواهد کرد تا با فرود در قزاقستان با انرژی مضاعفی به ایفای نقش در صنایع فضایی و خصوصی سازی آن بپردازد.

ستون جام جم – ۸

در جستجوی بیگانه ها!

 

 

——————————————————————————–

 

سه شنبه ۴ مهر ماه ۱۳۸۵

تنها ۲ روز دیگر از اقامت تاریخی انوشه انصاری در فضا باقی مانده است در حالی که میشاتورین و مایکل لوپز آماده می شوند تا اقامت ۶ ماهه خود را جشن بگیرند ۲ فضانورد قبلی آماده بازگشت به همراه انصاری به زمین هستند.

انوشه به قولهایی که پیش از سفر داده بود عمل کرده است و تا اینجا ماموریتی موفق را پشت سر نهاده است. او طی هر گذری که از فراز ایران داشت در کنار رادیوی خود باقی ماند تا شاید ارتباطی با سرزمین مادری برقرار کند و چند بار نیز این اتفاق افتاد. روز گذشته در جمع دانش آموزان رصدخانه زعفرانیه این ارتباط برقرار شد. اگر چه حاضران نتوانستند برای انوشه پیام بفرستند اما توانستند صدای او را با یک گروه دیگر ایرانی بشنوند که به زبان فارسی از عرشه ایستگاه فضایی بین المللی با گروهی از مردم کشورش سخن می گفت. او همچنین در حال ادامه انجام آزمون های علمی با آژانس فضایی اروپاست.

چهارمین آزمایشی که او باید در این سفر به انجام برساند به جستجویی ویژه در ایستگاه اختصاص دارد. واقعیت این است که فضانوردان در ایستگاه فضایی تنها نیستند. آنها اگر چه پیش از پرواز تمام شرایط قرنطینه را رعایت می کنند اما باز هم مقداری باکتری و میکروب با خود به فضا می برند این باکتری ها که اتفاقا رشدشان هم در مدار زمین سریع تر است (به دلیل نبود گرانش) در اثر قرار داشتن طولانی مدت در معرض تابشهای کیهانی ممکن است دچار جهش شوند و تبدیل به موجوداتی شوند که بومی فضا هستند و مشابه آنها در زمین یافت نمی شود. در دوره خدمت ایستگاه فضایی میر حتی گونه ای قارچ در اطراف پنجره های ایستگاه پیدا شده بود که مشابهی در زمین نداشت.

این تغییرات کوچک که در زیست و رفتار زیستی میکروارگانیسم های زمینی داده می شود برای دانشمندان بسیار مهم و حیاتی به حساب می آیند چرا که آنها می توانند نمونه مینیاتوری از تغییراتی باشند که در درازمدت روی دیگر ساختارهای زنده پیش می آید. در نمونه ای حتی یک گیاه که در فضا رشد داده شده بود ویژگی های منحصر به فردی را کسب کرد که آن را از گونه خود در روی زمین جدا و متفاوت می ساخت.

یکی از وظایف انوشه انصاری نمونه برداری از اطراف ایستگاه بین المللی فضایی است تا بتواند رد این موجودات تغییر یافته را پیدا و جمع آوری کند و آنها را برای بررسی بیشتر به زمین بیاورد. این موجودات در آزمایشگاه های مجهز مورد بررسی قرار می گیرند و تغییرات آنها بررسی و مشخص می شود. این موجودات اگر چه منشا زمینی دارد اما به دلیل تغییرات ساختاری احتمالی که پیدا می کنند کاملا از نمونه های زمینی مجزا هستند و شاید بتوان آنها را بیگانه هایی دانست که در اطراف ما زندگی می کنند. یکی دیگر از دلایل اهمیت این تحقیق که به سفرهای آینده انسان باز می گردد بسیار مهم است.

مثلا در سفر انسان به مریخ وضعیت این میکروارگانیسم ها شناسایی شود چرا که در غیراین صورت ممکن است میکروارگانیسم های ساده ای که با ما به مریخ برده می شوند در آینده به موجوداتی سازگار یافته در این سیاره تبدیل شوند. برمبنای آخرین داده ها حال عمومی انوشه انصاری بسیار خوب است و بدون مشکل به انجام فعالیت های خود ادامه می دهد. تنها گزارشی که از ناراحتی وی ارائه شده مربوط به زمان ابتدای سفر و از آغاز روز دوم تا پیش از الحاق بوده که چنین عارضه ای که به فضازدگی مشهور است و به دلیل عدم انطباق بدن با شرایط بی وزنی و چرخشهای زیاد سفینه پیش می آید کاملا طبیعی است. اینک انوشه مصمم تر از قبل به ادامه فعالیت های خود می پردازد و خود را برای فرود جمعه آماده می کند.

دیدار با انوشه – جام جم ۷

بامداد ۲ روز گذشته فرصتی بود تا مردم کشورمان به دیدار انوشه انصاری بروند. ایستگاه فضایی بین المللی که در ارتفاع حدود ۴۰۰ کیلومتری از سطح زمین در مداری نزدیک به دایره هر ۹۰ دقیقه یک بار سیاره ما را دور می زند هر از چندگاهی از فراز سرزمین ما نیز عبور می کند.

در این هنگام اگر روی زمین و در کشور ما چند ساعت از غروب خورشید گذشته باشد یا چند ساعت به آن باقی باشد ، به دلیل بازتاب نور خورشید از بدنه ایستگاه فضایی می توان در آسمان شب این سفینه غول پیکر را همچون نقطه درخشانی رصد کرد که قوسی بزرگ را در آسمان طی می کند. بسیاری از مردم ما در شهرهای مختلف و از جمله سعادت شهر، تهران ، مشهد و دیگر نقاط طی این روزها به رصد ایستگاه فضایی بین المللی که اکنون میزبان نخستین ایرانی فضانورد است ، پرداختند. در کشورهای مختلف مرسوم است زمانی که از کشوری ، فضاپیما یا فضانوردی در مدار قرار می گیرد آنها به رصد سفینه او می پردازند. انوشه انصاری نیز پیش از این از قرار علاقه مندان ایرانی برای دیدار فضاپیمای او در بامداد روز شنبه آگاه شده و از آنها به یاد حمایت هایشان سپاسگزاری کرده بود اما هم اکنون انوشه انصاری و خدمه گروه ۱۳ و ۱۴ ایستگاه مشغول ادامه فعالیت های برنامه ریزی شده خود هستند. یکی از مواردی که خانم انصاری در کنار فعالیت های برنامه ریزی شده خود دنبال می کند، یادداشت برداری از تمامی رویدادها و فعالیت های داخل ایستگاه است تا بتواند تجربه بی نظیر فعالیت های فضایی را هر چه بهتر درک کند. در کنار تماس با مراکز آموزشی و وبلاگ نویسی از رویدادهای فضا که برای اولین بار روایت مستقیم و دقیقی از یک پرواز فضایی را در اختیار علاقه مندان قرار می دهد ، انوشه آزمایش های ESA (آژانس فضایی اروپا) را نیز پی می گیرد. یکی دیگر از آزمایش های او بررسی تاثیر بی وزنی برکاهش اندازه عضلات است.

در فضا و در شرایط بی وزنی نیروی مستقیمی به بدن انسان وارد نمی شود و به همین دلیل ، در حین انجام کارهای سنگین باز هم ماهیچه های بدن دچار انقباض و تحمل فشار نمی شوند، به همین دلیل ، در اثر اقامت در فضا بافتهای عضلانی تحلیل می روند و قطر آنها کوچک می شود. بخشی از این رویداد با ورزش های سنگینی جبران می شود اما از آنجا که حتی در هنگام ورزش فشار اندکی که به ماهیچه ها وارد می شود (در شرایط بی وزنی) باید دنبال راههای دیگری بود ، یکی از این راهها که از سوی گروهی از مهندسان بنیاد پزشکی کلیولندو با حضور یکی از بانوان ایرانی ، خانم آزیتا تاج الدین دنبال می شود ، سازه هایی است که بتواند فشار مصنوعی ایجاد کند اما تمام این راه حلها زمانی موثر است که فرآیند تحلیل ماهیچه ای بخوبی درک شود و یکی از ۴ آزمایش پزشکی انوشه انصاری بررسی تحلیل ماهیچه های او در طول مدت اقامت در فضاست.

او هر روز آزمون هایی را روی ماهیچه های خود انجام می دهد تا با کمک نتایج آن این فرآیند بهتر درک شود. گروه ۶ نفره ساکن ISS (ایستگاه بین المللی فضایی) روز گذشته در گفتگویی با تلویزیون ناسا شرکت کردند. انوشه انصاری در این گفتگو ابراز رضایت از حضورش در ایستگاه به انجام آزمایش های علمی خود و همین طور به دامنه فناوری اطلاعات که مرزهای فضا را نیز در نوردیده اشاره کرد. همچنین وی در پاسخ به پرسش خبرنگار خبرگزاری فرانسه ، پاسخ او را به زبان فرانسوی داد و با ابراز رضایت از انجام آزمایش های خود ، ابراز امیدواری کرد تعداد بیشتری از مردم بتوانند شکوه زمین زیبا را از فضا ببینند و از جنگ و نابودی زمین دست بردارند.

یادداشت های جام جم

چون این روزها نمی رسم اینجا یادداشتی بگذارم مجموعه یادداشتهای روزنامه جام جم را در باره سفر خانم انصاری قرار می دهم امروز ششمین مورد را قرار می دهیم و کم کم بقیه را هم می گذارم

زمین زیبای ما

 

ایستگاه بین المللی فضایی اینک میهمان جدیدی دارد میهمانی که ISS را در پایان رویایی طولانی و از پس تلاشی طاقت فرسا و تحسین برانگیز ، خانه موقت خود ساخته است.

براستی چه کسی می تواند این احساس غرورانگیز را نادیده انگارد. اینک نه تنها انوشه به رویای دیرین خود رسیده است که ایرانیانی که رویای پرواز را از دوران کهن اساطیرشان به همراه داشتند به چشم خود تحقق آن را می بینند. انوشه اینک در نقطه غرورانگیز راهی ایستاده است که از زمان کیکاووس اساطیری و تلاشش برای دستیابی به آسمان آغاز شده بود. انوشه انصاری پس از ورود به ایستگاه فضایی ماموریت های خود را شروع کرده است.

او در حال حاضر روزانه مشغول انجام آزمون های علمی است که برایش در نظر گرفته شده است. ما هر روز به مرور به یکی از این آزمایش ها خواهیم پرداخت.

یکی از مشکلات فضانوردان که تاکنون نامعلوم مانده است دردهای شدیدی است که در قسمت پایین ستون فقرات رخ می دهد. بر روی زمین زمانی که شخصی بار سنگینی را حمل می کند به دلیل فشاری که به ستون فقرات وارد می شود این ناحیه دچار دردهای جدی می شود اما اگر در شرایط بی وزنی قرار بگیرید هیچ فشاری به شما وارد نمی شود و شما می توانید بدون صرف نیروی بالابارهای سنگین را جابه جا کنید و چون فشاری به ستون فقرات وارد نمی شود ، اصولا نباید درد شدیدی در این ناحیه احساس شود لذا بروز این درد یکی از معضلات اقامت طولانی در فضاست.

اینک انوشه انصاری آماده است آزمون هایی را درخصوص بروز چنین دردهایی به انجام برساند تا محققان آژانس فضایی اروپا را در درک بروز این درد مرموز یاری دهد لذا وی باید روزانه گزارش های دقیق و آزمایش هایی را در این خصوص انجام دهد و این یکی از ۴ آزمون پزشکی اوست که انوشه داوطلب انجام آن شده است. قابل ذکر است او تنها توریست فضایی است که حاضر به انجام چنین آزمون هایی شده است.

همچنین وی در نخستین روز اقامت در ایستگاه فضایی وبلاگ خود را از ایستگاه بین المللی فضایی به روز کرد تا برای همیشه نامش به اولین گزارش نویس اینترنتی فضایی تبدیل شود. اینک برای اولین بار وبلاگی وجود دارد که انسانی در فراسوی زمین آن را می نویسد. انوشه در اولین پست خود پس از مرور خاطرات پروازش می نویسد: “بالاخره از پنجره بیرون را نگاه کردم و نفسم در سینه حبس شد ، اینجا زمین زیبایی است که با مهربانی زیر شعاع گرم خورشید به دور خود می چرخد… چقدر در آرامش است نه جنگی… ، نه مرزی…. نه بدی و زشتی… فقط زیبایی مطلق از اینجا دیده می شود.” در حالی که انوشه انصاری این مطالب را در وبلاگ خود می نوشت حدود ۶۰۰ نفر از علاقه مندان او در تهران و در فرهنگسرای ارسباران در سمیناری که از سوی ماهنامه نجوم و پژوهشگاه هوا فضا برگزار شده بود ، گردهم آمده بودند تا به نخستین بانوی ایرانی فضا نورد ادای احترام کنند.

استقبال از این برنامه به حدی بود که خبرگزاری رویترز ساعتی بعد تصاویر آن را بر خروجی تلکس خود قرار داد تا مردم جهان شاهد احترام ایرانیان به هموطن خود باشند. اینک انوشه انصاری در مدار ، بخش دیگری از فعالیت خود را که آشنا ساختن نسل جوان با اهمیت فضا است آغاز کرده است. او در ارتباط با مراکز آموزشی سعی دارد نسل جدیدی از محققان راتربیت کند که آینده عصر فضا را تضمین کنند و بتوانند از سیاره ما محافظت کنند.

 

گفتگو با انوشه انصاری

شماره ۱۶۱ نجوم منتشر شد. این شماره برای علاقمندان فضا قطعا جالب خواهد بود برای من هم بسیار خاطره انگیر باقی خواهد ماند . در این شماره گفتگوی اختصاصی نجوم با انوشه انصاری ، نخستین بانویی که در نقش یک  توریست به فضا خواهد رفت به چاپ رسیده است. آنهایی که علاقمند به فضا و آینده پروازهای تجاری و علاقمند به فعالیتهای ایرانیان موفق هستند حتما چیزهای جالبی در آن پیدا می کنند. برای اطلاع از محتویات این شماره سری به سایت نجوم بزنید

دست همه بچه های نجوم و به ویژه بابک درد نکند.

 

صد سال مشروطیت

 

یک قرن از مشروطه ایرانیان گذشت

 

این جشن سده بر همه تلاشگران راه مردمسالاری گرامی باد

 

 


 

1 81 82 83 84 85 87