چون این روزها نمی رسم اینجا یادداشتی بگذارم مجموعه یادداشتهای روزنامه جام جم را در باره سفر خانم انصاری قرار می دهم امروز ششمین مورد را قرار می دهیم و کم کم بقیه را هم می گذارم

زمین زیبای ما

ایستگاه بین المللی فضایی اینک میهمان جدیدی دارد میهمانی که ISS را در پایان رویایی طولانی و از پس تلاشی طاقت فرسا و تحسین برانگیز ، خانه موقت خود ساخته است.

براستی چه کسی می تواند این احساس غرورانگیز را نادیده انگارد. اینک نه تنها انوشه به رویای دیرین خود رسیده است که ایرانیانی که رویای پرواز را از دوران کهن اساطیرشان به همراه داشتند به چشم خود تحقق آن را می بینند. انوشه اینک در نقطه غرورانگیز راهی ایستاده است که از زمان کیکاووس اساطیری و تلاشش برای دستیابی به آسمان آغاز شده بود. انوشه انصاری پس از ورود به ایستگاه فضایی ماموریت های خود را شروع کرده است.

او در حال حاضر روزانه مشغول انجام آزمون های علمی است که برایش در نظر گرفته شده است. ما هر روز به مرور به یکی از این آزمایش ها خواهیم پرداخت.

یکی از مشکلات فضانوردان که تاکنون نامعلوم مانده است دردهای شدیدی است که در قسمت پایین ستون فقرات رخ می دهد. بر روی زمین زمانی که شخصی بار سنگینی را حمل می کند به دلیل فشاری که به ستون فقرات وارد می شود این ناحیه دچار دردهای جدی می شود اما اگر در شرایط بی وزنی قرار بگیرید هیچ فشاری به شما وارد نمی شود و شما می توانید بدون صرف نیروی بالابارهای سنگین را جابه جا کنید و چون فشاری به ستون فقرات وارد نمی شود ، اصولا نباید درد شدیدی در این ناحیه احساس شود لذا بروز این درد یکی از معضلات اقامت طولانی در فضاست.

اینک انوشه انصاری آماده است آزمون هایی را درخصوص بروز چنین دردهایی به انجام برساند تا محققان آژانس فضایی اروپا را در درک بروز این درد مرموز یاری دهد لذا وی باید روزانه گزارش های دقیق و آزمایش هایی را در این خصوص انجام دهد و این یکی از ۴ آزمون پزشکی اوست که انوشه داوطلب انجام آن شده است. قابل ذکر است او تنها توریست فضایی است که حاضر به انجام چنین آزمون هایی شده است.

همچنین وی در نخستین روز اقامت در ایستگاه فضایی وبلاگ خود را از ایستگاه بین المللی فضایی به روز کرد تا برای همیشه نامش به اولین گزارش نویس اینترنتی فضایی تبدیل شود. اینک برای اولین بار وبلاگی وجود دارد که انسانی در فراسوی زمین آن را می نویسد. انوشه در اولین پست خود پس از مرور خاطرات پروازش می نویسد: “بالاخره از پنجره بیرون را نگاه کردم و نفسم در سینه حبس شد ، اینجا زمین زیبایی است که با مهربانی زیر شعاع گرم خورشید به دور خود می چرخد… چقدر در آرامش است نه جنگی… ، نه مرزی…. نه بدی و زشتی… فقط زیبایی مطلق از اینجا دیده می شود.” در حالی که انوشه انصاری این مطالب را در وبلاگ خود می نوشت حدود ۶۰۰ نفر از علاقه مندان او در تهران و در فرهنگسرای ارسباران در سمیناری که از سوی ماهنامه نجوم و پژوهشگاه هوا فضا برگزار شده بود ، گردهم آمده بودند تا به نخستین بانوی ایرانی فضا نورد ادای احترام کنند.

استقبال از این برنامه به حدی بود که خبرگزاری رویترز ساعتی بعد تصاویر آن را بر خروجی تلکس خود قرار داد تا مردم جهان شاهد احترام ایرانیان به هموطن خود باشند. اینک انوشه انصاری در مدار ، بخش دیگری از فعالیت خود را که آشنا ساختن نسل جوان با اهمیت فضا است آغاز کرده است. او در ارتباط با مراکز آموزشی سعی دارد نسل جدیدی از محققان راتربیت کند که آینده عصر فضا را تضمین کنند و بتوانند از سیاره ما محافظت کنند.