هیچ ایرادی نمی بینم که اگر صریح اعلام کنم بیش از هر جایی در نجوم اماتوری خود را وابسته بهنجوم (ماهنامه نجوم) می دانم و اگرچه حجم کارهایم در آنجا کم و زیاد می شود اما تنها جای است که معتقدم اعتبار حرفه ای کارم به شمار می رود.
نجوم را دوست دارم نه به این دلیل که تنها مجله نجوم خاورمیانه،اولین نشریه نجومی فارسی زبان ،دارای نقش برجسته در ترویج نجوم و … است. بلکه دوستش دارم چون می دانم می تواند الگویی از یک مجله علمی حرفه ای را ارایه دهد و البته هنوز راه درازی تا آن نقطه در پیش دارد.
گروهی اندکی اما با دیدی حرفه ای این مجموعه را اداره می کنند و به ویژه در بخش تحریریه با مدیریتی عالی طرف هستیم و این مورد خود را از زمان سردبیری بابک امین تفرشی بیشتر نشان می دهد. انتشار شماره اخیر نجوم و تلاشی که برای بهبود کیفیت و کمیت آن انجام می شود شاهدی بر مدعای من است و اینکه می بینم اولین شماره آسمان سال در ویژه نامه ای مستقل قرار است چاپ شود بر خوشحالیم می افزاید . هنوز البته راهی طولانی هم در پیش است هنوز اخبار سایت به روز نیست ( و این به تقصیر من بازمی گردد) هنوز با صفحات رنگی که لازمه این نشریات است فاصله داریم ،هنوز در صفحه بندی به الگوی گرافیکی خوبی نرسیده ایم و در یک کلام بابک هنوز تنها است. ای کاش می توانستم بیشتر به او کمک کنم .
اما امیدوارم به ادامه راه این ماهنامه و بازهم می گویم بیش از هر جایی به این مجموعه خود را متعلق می دانم .
اما یک نکته در شماره اخیر،در مقاله ای در بخش آسمان ماه ُ‌از صورت فلکی دب اکبر به هفت اورنگ نام برده شده است. اگرچه این موضوع مصطلح است اما امروز می دانیم هفت اورنگ صورت فلکی نیست بلکه ستاره سماک رامح از صورت عوا است.