ازگشت به زمین

ایرانیان ساعت ۴:۴۳ بامداد جمعه ۷ مهر ۱۳۸۵ را هیچگاه از یاد نخواهند برد. در این ساعت فضا پیمای سایوز TMA-8 با سه سرنشین خود به آرامی در شمال قزاقستان فرود آمد. انوشه انصاری به همراه دو فضانورد روس و آمریکایی که ۶ ماه گذشته را در ایستگاه بین المللی فضایی سپری کرده بودند پیش از نیمه شب از دوستان خود میشا تورین و مایکل لوپز آلگریا و فضانورد آژانس فضایی اروپا که باید ۶ ماه آینده را در فضا سپری کنند خداحافظی کردند. میشا تورین در این مراسم گفت ما همه از فرهنگهای گوناگون، با طرز فکر مختلف و با ملیتهای گوناگون اینجا جمع شده ایم و با هم کار و زندگی می کنیم و وجودمان به دیگری بسته است پس ای کاش انگونه که انوشه می گوید در زمین هم همین الگو را دنبال کنیم. وی سپس نشان ماموریت خود به همراه عروسک خرس کوچکی که در هنگام پرتاب مقابل سفینه آویزان کرده بود به پاس تلاشهای انوشه انصاری در گسترش درک انسان از زندگی در فضا به او اهدا کرد. انوشه انصاری اینک ثابت کرده بود که یک توریست نیست. مجموعه ای از آزمون های پزشکی، تهیه مستند ، ارتباطهای رادیویی ترویجی و نوشتن وبلاگی که بیش از ۱۰ میلیون نفر را مستقیما با جزییات زندگی در فضا آشنا کرده است کاری فراتر از حتی یک ماموریت ۱۰ روزه تعریف شده بود که انوشه با سربلندی آن را به اتمام رساند. انوشه پیش از پرواز اعتقاداتش را در سه جمله بیان کرده بود تجسم کن، الهام بخش و دگرگون کن ! او اینک همه این کارها را انجام داده است. زندگی پیگیر او و تلاش های شبانه روزیش برای تحقق رویاهایش اینک الهام بخش بسیاری از مردم جهان شده است. او بنا بر اذعان سازمان های فضایی رسمی توانسته است به تغییر دید مردم جهان نسبت به زندگی و اهمیت تحقیقات فضایی کمک کند و در صدر پیشرفتهای فضایی غیر دولتی جهان قرار گیرد. انوشه بدون احساس نیاز به برجسته کردن فعالیتهایی که برای دگرگون کردن زندگی مردم جهان در بنیادهایی نظیر آشوکا انجام می دهد و بدون توجه به سخن برخی یاوه گویانی که چون نمی توانند افق دورتری ببینند همه فعالیتهای او را متکبرانه یکجا زیر سوال می برند به رویای خود جامه عمل پوشاند و از طریق آن هدف بزرگتر خود را در تلاش برای درک بهتر از جهانی که در ان زندگی می کنیم و دیدن زیبایی زمین بدون مرز را محقق ساخت و به همین دلیل است که نام انوشه انصاری و خانواده او برای همیشه در دل کتاب تاریخ پیشگامان فضا ثبت خواهد شد و این افتخاری برای ایرانیان است که او از این آب و خاک است ( که حتی در غیر این صورت هم باز چیزی از اهمیت سفر او برای ما کم نمی شد ) زمانی که تحت فشارهای گوناگون اعلام شد پرچم ایران از بازوی او حذف خواهد شد بار دیگر برخی که موجودیت خود را در نقد دیگران می دانند بر او تاختند اما او بدون انکه مجبور باشد بر زنجیره قوی که او را با وطنش و فرهنگش متصل نموده است تاکید کرد و در ویدیو هایی که از فضا به زمین فرستاد پرچم ایران را نه بر بازو که بر تمام لباس خود حک کرد تا نشان دهد برای رسیدن به هر هدفی باید تلاش کرد.

ساعت ۱:۱۵ بامداد جمعه او به همراه ۲ فضا نورد همراهش سوار بر سایوز از ایستگاه بین المللی فضایی جدا شدند تا راه سخت تا زمین را در پیش گیرند با این امید که بتواند دوباره نه تنها خود به ایستگاه باز گردد بلکه بتواند کمک کند تا مردم بیشتری این تجربه ممتاز را درک کنند.

همیشه فرود سفاین سرنشین دار دلهره آور است به خصوص اینکه سایوز با سرعتی سرسام آور در حالیکه همانند گلوله ای از آتش گداخته شده باید وارد جو شود و اندکی خطا می تواند فاجعه ای به همراه داشته باشد. ساعت ۴:۲۵ گروه نجات در شمال قزاقستان اعلام کرد سایوز را همچون شهاب درخشانی در آسمان می بیند در همان حال مایکل لوپز آلگریا از عرشه ایستگاه خبر داد توانسته است ورود سایوز را چون شهابسنگی درخشان و سوزان در ورود به جو زمین ببینید. در حالیمه دمای بیرون فضا پیما تا حد غیر قابل باوری افزایش یافته بود سرنشیانان آن فشار وحشتناک ورود را تحمل می کردند. سرانجام ساعت ۴:۳۴ چترهای نجات در ۲ مرحله باز شدند تا سرعت فرود را کم کنند و اندکی بعد موتورهای کوچکی برای چند ثانیه روشن شد تا سرعت را برای نشستن بر زمین کاهش دهد. ساعت ۴:۴۳ دقیقه سرانجام سایوز به زمین نشست و گروه امداد خود را سریعا به محل رساند. بررسی شرایط تا ساعت ۵:۱۵ ادامه یافت تا اینکه سرانجام در کپسول سایوز کنار زده شد و ۳ فضا نورد از درون آن بیرون کشیده شدند. و بلافاصله برروی صندلیهای کوچکی قرار گرفتند که به انها اجازه می داد تا خود را با شرایط جاذبه زمین تطبیق دهند.یک دسته گل بزرگ ،یک سیب و یک قهوه که در سرمای صبحگاهی قزاقستان به فضا نوردان داده شد انها را به شرایط طبیعی برگرداند اما برای انوشه سورپرایز بزرگتر حضور حمید ، همسرش در کنار کپسول بود مقاقمات اجازه داده بودند حمید نیز به جمع استقبال کنندگان برود تا انوشه در بدو ورود با چهره ای آشنا روبرو شود .

بعد از چند دقیقه تیم پزشکی فضا نوردان را به قرنطینه کوتاه مدتی برد تا آزمون های اولیه پزشکی صورت گیرد و بلافاصله بعد از آن استقبالی رسمی در قزاقستان که با هدیه دادن یک لباس قزاقی همراه بود پی درآمد استقبال بزرگتردر مسکو بود.

اینک سفر ۱۱ روزه انوشه انصاری به پایان رسیده است اما همانگونه که خود گفت این آغاز راه است. او که تا پیش از این به دلیل طرح هایش نام خود را در زمره پیشگامان صنایع فضایی غیر دولتی قرار داده با نشان دادن مهارتهای خود در این سفر با جلب اعتماد مراجع رسمی فضایی با قدرت بیشتری به جلو خواهد رفت. از هم اکنون طرح جایزه ایکس – برای سفر به مدار ،ماه و مریخ در دستور قرار دارد و طرح بندگاههای فضایی و سفینه های زیر مداری خصوصی توسط انوشه و خانواده اش پیشبرده می شود.

تاریخ بار دیگر در یکی از فرازهای مهم خود نام یکی از ایرانیان را بر تارک خود ثبت کرد.نه فقط به این دلیل که نخستین فضا گرد زن، نخستین ایرانی عازم فضا و نخستین بانوی مسلمان عازم مدار زمین بود که  انوشه کاری کرد که هیچ توریست فضایی نکرده بود برخلاف عقیده برخی، او این موفقیت را نه به راحتی که در محیط سرشار از رقابت غرب به دست اورد و ثابت کرد می شود حتی در میان غولها رشد کرد. اینک نوبت دیگران است که رویای بزرگ خود را تجسم کنند و با عمل خود الهام بخش دیگران و دگرگون کننده جهانی باشند که درآن زندیگ می کنیم . اما فراتز از همه دست آوردهای علمی انوشه شاید بتوان این نگاه را قرار داد «از اینجا هیچ مرزی و هیچ خشونت و بدی را نمی توان روی زمین دید ،همه چیز در این سیاره آبی زیبا و زنده به نظر می رسد ای کاش همه این منظره را می دیدند و در حفظ این زیبایی میکوشیدند.»