این یادداشت را برای این در این محل می نویسم که یادم باقی بماند.

امسال سال جهانی نجوم است و من هم مثل هر کس دیگری از سال ها پیش علاقمند بودم در این سال تقشی بر عهده بگیرم و هر کاری از دستم بر میاید انجام دهم . اما فکر می کنم کلا زیاده روی کرده ام. غیر از کارهایی که در روزنامه به عنوان کار حرفه ایم انجام می دهم مشغول مدیریت سایت نجوم، سایت astronomy.ir ، کمک به تحریریه نجوم، مشارکت در برنامه های رادیو و تلوزیون در هر زمانی که بخواهند ، پیگیری پروژه ۱۰۰ ساعت نجوم، رقابت صوفی، سمینار و سخنرانی، هماهنگی ، پیگیری کارهای متفرقه ای مثل پروژه رصد خانه تهران و … در کنار ترجمه چند کتاب و ترجمه مواد سایت اصلی IYA و… از جمله این کارها است.

اما اشتباه کردم. این فعالیت ها از سوی بسیاری اشتباه برداشت شده است. کارهای هزینه بری که بی هیچ برگشت مالی یا اعتباری صورت می گیرد را به عنوان مطرح کردن خودم ارزیابی کرده اند و لطف را با وظیفه اشتباه گرفته اند.

دیروز اتفاقی افتاد که شاید به من هم کمک کرد که جایگاه خودم را بهتر بشناسم. یکی از عزیزترین افرادی که می شناسم در برنامه ای رادیویی از من دعوت کرد تا به عنوان میهمان در باره سال نجوم در آن برنامه شرکت کنم. ایشان فرمودند ساعت ۴ و من گفتم چون تا ۴ در جایی قوا سحنرانی برای سال نجوم داده ام قرار را به ساعت ۴/۵ موکول فرمایید و ایشان هم پذیرفت. سخنرانی ۴:۲۰ تمام شد و من ماشین دربستی گرفتم و متاسفانه در ترافیک طبیعی برف باقی ماندم و با حدود۴۰ دقیقه تاخیر – که اطلاع هم داده شده بود – ساعت ۵:۱- به رادیو رسیدم و تا ساعت حدود ۶ در مقابل استودیو نشسته بودم تا کسی بیایید و یا تماسی گرفته شود. پس از ۳۰ بار تماس نافرجام، – این عدد واقعی است و نه تخمین – یکی دیگر از دوستانم اطلاع داد که تهیه کننده محترم که من میهمانشان بودم  رفته اند. من در شوکی ناشی از تعجب و عصبانیت ساعت استودیو را چک کردم و دیدم ساعت ۴ تا ۷ رزرو شده بود و من که در برف با هزینه ای وحشتناک خودم را رسانده بودم گیج بودم که چگونه میزبان برنامه ، میهمان را که از چند هفته پیش هماهنگ کرده بوده ول کرده و رفته است وقتی با دوست عزیز دیگری که قرار بود اجرای برنامه را برعهده داشته باشد صحبت کردم دیدم گویی ایشان نه تنها متاسف بوده که با ناراحتی و احساس حق به جانبی این کار را کرده که چرا من تو برف گیر کردم؟ سوا ساده ای پرسیدم که آیا اگر هر کسی غیر از من میهمان بود بازهم این برخورد توهین آمیزبا او می شد و پاسخ همان بود که می اندیشیدم: نه .

این آخرین مورد از برخوردهایی بود که در آن دیگران فرض کرده بودند کمک و لطفی که به آنها می کنم وظیفه من است و آنها دارند لطفی در حق من می کنند. کما اینکه وقتی با هزاران مشکل و با حمایت مدیران روزنامه ویژه نامه سال نجوم را با همکاری خانم شیوایی و آقای ترابی درآوردم تا الان یک نفر از بزرگان و دوستان نجومی که نظرشان برایم بسیار عزیز است ( غیر از دکتر نادری و خانم انصاری) نظر خود را در باره آن به من نگفته اند بازهم گویی وظیفه ای بوده که به هر حال انجام شده است.

از سوی دیگر شنیده ام و می دانم که دیگران در باره کارهای ما چگونه می اندیشند، شنیده ام و می دانم که بسیاری گمان می کنند من و دیگر دوستانم از سود حاصل از این فعالیت ها صاحب مال و جاهی شده ایم . می داتم که می گویند اگر برایشان سودآور نبود این همه خود را به آب و آتش نمی زدند و در نهایت ما به کسانی شده ایم که با صورت سرخ از سیلی، راهی را می رویم که رفتن آن بر ما فرض نیست.

فهرست چنین برخوردهای ی کم نیست اما چرا؟ پاسخ ساده است. شورمندی بیش از اندازه در کمک به چیزی که دوستش داریم و کار بی مزد و داوطلبانه بیش از حد در بین بسیاری از مردم ما هنوز تعریف نشده است و اگر شما در آن راه حرکت کنید یا دیوانه اید یا مجنون و این مجنونی من می ترسم که باعث ضربه زدن به همه آن چیزی شود که دوستش دارم.

پس :

از این پس تا اطلاع ثانوی هیچ مسولیتی در سایت ماهنامه نجوم نخواهم داشت

از این پس جز مشورت نقشی در پرتال نجوم ایران که سایت رسمی سال جهانی نجوم در ایران است نخواهم داشت

از این پس در هیچ برنامه رادیو و تلوزیونی نجومی جز آسمان شب و آن هم در صورت نیاز حضور پیدا نخواهم کرد

هماهنگی پروژه ۱۰۰ ساعت نجوم در ایران را که بر عهده من بود به خانم مبرا واگذار کرده ام و من فقط به ایشان مشورت خواهم داد

دیگر در رقابت صوفی – که ایده تاسیسش از آ ن من بود و آن را چون بخشی از وجودم عزیز می دانم – جز مشورت در صورت نیاز کاری نخواهم داشت و از این پس دبیری آ نبر عهده آقای کوکرم خواهد بود

پس از پایان کارهای نیمه کاره ای که در باره ترویج نجوم  و سر و کله زدن با هزاران جا و مکان و مقام برای انجام کارهایی که رسما بر عهده دیگران است، در دست دارم دیگر هیچ پروژه مشابهی نخواهم پذیرفت

تنها به طور معدود و خیلی خاص در سخنرانی ها و برنامه های عمومی شرکت خواهم کرد

از این پس من تنها روزنامه نگاری علمی ام ، که تمرکز کارم خواهد بود و منجمی آماتور با علاقه زیاد به تاریخ نجوم  که وقت آزادم را به مطالعه و کار نجومی شخصی خواهم گذراند و اگر کاری غیر رسمی از دستم بر آمد انجام خواهد داد ونه کاری رسمی و مثل همیشه برای کمک های مشورتی و غیر رسمی تا جایی که از دستم بر بیاید آماده ام.

تا امروز هر نوع توهین ،کنایه و امثال  آن را که شنیده ام فراموش می کنم اما از فردا اینطور نخواهد بود.

از همه کسانی که در همه این مدت احساس مفید بودن را به من داده اند تشکر می کنم.

شاید فردایی بیاید که دیگر علم را نفروشند وهر  کس نه به اندازه عنوانش که به اندازه صلاحیتش صاحب حرمت باشد.