اصلا فکر نکنید اگر این روزها خبرهای زیادی از سیاره های فراخورشیدی به گوشتان می رسد و یا فاصله میان اعلام چنین خبرهایی کاهش یافته است پس ارزش خبرهای مربوط به این کشفیات اهمیت خود را از دست داده اند.

 سیارات فراخورشیدی یکی از داغ ترین موضوعات ستاره شناسی معاصر است و تا زمانی که سیاره زیست پذیری در این باغ وحش کیهانی پیدا نکرده باشیم و حتی بعد از آن، چیزی از اهمیت این داستان ها کم نمی شود.

سیارات فراخورشیدی فقط به این دلیل که می تواند ما را با دنیایی متنوع تر آشنا کرده و شاید نمونه هایی از زمین های فراخورشیدی را آشکار کنند، مهم نیستند. آنها می توانند دیگاه ما را درباره آغاز، تحول و پایان منظومه سیاره ای خودمان دگرگون کند.

به همین دلیل خبر های مربوط به سییاره های فراخورشیدی همیشه جالب توجه و مهم است و البته وقتی اعلام شود دانشمندان توانسته اند درهمسایگی کیهانی ما سیاره ای فراخورشیدی و از خانواده ابر زمین ها پیدا کنند که اتفاقا در فاصله مناسبی از ستاره مرکزی خودش قرار دارد و ممکن است بتواند اب مایع بر سطح خود  و شرایط جوی مشابه سیاره ما داشته باشد هیجان داستان بیشتر می شود.

این سیاره جدید در فاصله ۴۲ سال نوری از ما قرار گرفته است و در اطراف ستاره ای خورشید مانند در حال گردش است.

گوئلم آنجلا اسکود یکی از محققان دانشگاه گوتینگن آلمان در این باره به اسپیس فلایت ناو گفته است:«ستاره مادر این سیاره ستاره ای به نام HD 40307  یک ستاره کوتوله بسیار قدیمی است و دلیلی وجود ندارد که سیاره ای که در فاصله مناسبی از آن قرار دارد نتواند محیطی مشابه زمین  داشته باشد»

پیش از این دانشمندان از وجود ۳ سیاره دیگر در اطراف این ستاره مطلع بودند اما این سه سیاره به ستاره مادر نزدیک تر از آن بودند که بتوانند شرایط آشنا و لازم برای شکل گیری حیات را فراهم  کنند. اما بررسی داده های طیفی که از مجموعه رصدخانه های جنوبی اروپا و ابزار HARPS رصدخانه لاسیلا در شیلی به دست آمد، وجود سه سیاره دیگر را در این منظومه آشکار کرد. برای تفکیک این سیارات جدید محققان روش تحلیل داده جدیدی را به کار گرفتند که در نهایت موجب افزایش حساسیت و دقت آنها شد و نتیجه خود را با آشکار کردن سه سیاره که هر سه از خانواده ابر زمین ها هستند نشان داد.

یکی از این ۳ ابرزمین های تازه کشف شده که از آن با نام HD40307 g  نام برده می شود جرمی معادل ۷ برابر زمین دارد و در مدت زمانی معادل ۱۹۸ روز یک بار به دور خورشید خود می گردد. فاصله متوسط این سیاره با خورشیدش حدود ۹۰ میلیون کیلومتر است و بدین ترتیب این سیاره در منطقه ای قرار می گیرد که دمای آن مناسب شرایط شکل گیری حیات – حداقل به شکلی که می شناسیم – است.

به نوشته اسپیس فلایت ناو محققان این پروژه در پاسخ ایمیل این وب سایت اشاره کرده اند که دمای این سیاره را حدود ۹ درجه سانتیگراد و مدت شبانه روزی معادل زمین را برای این سیاره برآورد می کنند.

یکی از این محققان البته به این نکته اشاره می کند که با اطلاعات موجود نمی توان تصویر دقیق و واضحی از سیاره ارایه داد. در حالیکه ممکن است این سیاره ساختار سنگی عظیم و یا اقیانوس های عظیمی را میزبانی کند اما این احتمال نیز وجود دارد که محیطی شبیه به سیاره نپتون اما گرمتر از آن داشته باشد .

پیش تر ازاین فضا پیمای کپلر سیاره ای مشابه این مورد را اما در فاصله ۶۰۰ سال نوری از زمین پیدا کرده بود. چنین سیاراتی احتمالا در صدر فهرست اهداف تلسکوپ های نسل آینده فضایی و زمینی قرار می گیرند و می توانند اطلاعات بیشتری از محیط های آن ها را به دست آورند.

سیاره هایی که شاید برخی از آنها شگفتی های بی نظیری در دل خود داشته باشند به نوبت آشکار می شوند. اگرچه تا روزی که بتوانیم جزییات این دنیاها را درک کنیم و تا روزی که سرانجام نشانه ای از حیات را بتوانیم در آن ها پیدا کنیم هنوز راه طولانی در پیش داریم اما حداقل از یک چیز مطمئنیم؛ زمین ما دیگر دردانه تنهای عالم نیست و جهان اطراف مملو از سیارات بسیاری است که ممکن است بسیاری از آنها شبیه ما و سرشار از حیات باشند.